Γεννημένος στην Aθήνα και μεγαλωμένος στην Κρήτη, κριός στο ζώδιο, ο Γιάννης Τσικουδάκης, ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία την οποία και θεωρεί την μανία του. Παραχώρησε συντέντευξη στο lamogue την οποία και μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω. Περισσότερες φωτογραφίες και projects του μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα που διατηρεί ο ίδιος www.johntsikoudakis.com. Ο εθισμός του είναι η μουσική, η μανία του η φωτογραφία, το πάθος του η συγγραφή και η αδυναμία του οι γυναίκες. 
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την φωτογραφία;
Η αρχή έγινε αγοράζοντας την πρώτη dslr στις αρχές του 2010. Γενικά δεν ήταν μια απόφαση, παρότι στο παρελθόν είχα ασχοληθεί με άλλες μορφές τέχνης., ανακάλυψα πως μέσα απτήν φωτογραφία μπορούσα να εκφραστώ πιο άμεσα . Ήταν κάτι που πριν ενάμισι χρόνο σταδιακά άρχιζε να μου κλέβει χρόνο μέχρι που συνειδητοποίησα πως όλο αυτό με γέμιζε και με έκανε πραγματικά δημιουργικό και παράλληλα ευτυχισμένο.
Από που εμπνέεσαι ?
Εμπνέομαι από παντού, από απλούς καθημερινούς ανθρώπους που ζουν τριγύρω μου, από τοπία, από την μουσική, από εκφράσεις, από φωτογραφίες. Η έμπνευση είναι κάτι που υπάρχει παντού γύρω μου και που αρκεί απλά να είμαι έτοιμος να την αφουγκραστώ για να με παρασύρει. Αυτό δεν γίνεται μόνο στην φωτογραφία αλλά γενικά στην ζωή μου. Τις περισσότερες φορές πάντως τουλάχιστον σε μένα η φωτογραφική έμπνευση έρχεται την ώρα που κρατά την μηχανή.
Εστιάζεις κυρίως στην φωτογραφία μόδας ή σου αρέσουν εξίσου και τα άλλα είδη της?
Με ενδιαφέρει κυρίως η φωτογραφία μόδας, την θεωρώ ως το πιο δημιουργικό κλάδο της φωτογραφίας. Γενικά πάντως με ενδιαφέρει να φωτογραφίζω κυρίως τον άνθρωπο μαζί με το περιβάλλον, δημιουργώντας ένα θέμα ή να απαθανατίζω μια ενδιαφέρουσα έκφραση που μπορεί να πει πολλά.
Πως κατάλαβες ότι θες να ασχοληθείς σοβαρά με την φωτογραφία?
Πριν κάποιους μήνες μετά από μια εξαντλητική φωτογράφιση 8 ωρών καθίσαμε και φάγαμε όλοι μαζί παρέα, ύστερα αρχίσαμε την κουβέντα γνωρίζοντας ο ένας καλύτερα τον άλλον και αισθανόμουν ότι περιτριγυριζόμουν από ωραίους ανθρώπους, όταν ήρθε η ώρα να γυρίσω σπίτι μετά από 12ωρες συνειδητοποίησα ότι αυτές οι 12 ώρες ήταν περισσότερο διασκέδαση για μένα παρά δουλειά. Τότε λοιπόν κατάλαβα ότι η αγάπη μου για την φωτογραφία μου κάνει περισσότερο καλό απ'όσο φανταζόμουν.
Εάν δεν ήσουν φωτογράφος τι θα ήσουν?
Νιώθω ευτυχής που η φαντασία μου τελειώνει σ'αυτήν την ερώτηση.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο-τοπίο-σκηνικό κλπ που έχεις ποτέ φωτογραφήσει? Γιατί?
Το πιο δύσκολο σκηνικό ήταν στα ξεκινήματα μου όταν είχα βρει ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο για τον σκοπό μιας φωτογράφισης. Πήγα μια μέρα πριν να τσεκάρω τον χώρο και όλα ήταν καλά. Την επομένη όμως ο χώρος αυτός ήταν γεμάτος από άστεγους οι οποίοι όταν μας είδαν άρχισαν να μας πλησιάζουν απειλητικά και να μας μιλάνε σε γλώσσα που δεν γνωρίζαμε λέγοντας μας προφανώς να φύγουμε και να μην τραβάμε φωτογραφίες. Με τα πολλά τους δώσαμε να καταλάβουν πως οι φωτογραφίες ήταν καθαρά φωτογραφίες μόδας και χωρίς να το καθυστερήσουμε πολύ φύγαμε.
Ένας φωτογράφος πως βλέπει? Με τα μάτια, το μυαλό, ή τη φωτογραφική μηχανή?
Ο κάθε ένας βλέπει αλλιώς γιαυτό και κάθε μια φωτογραφία είναι μοναδική. Γενικά η διαδικασία της λήψης μιας φωτογραφίας έχει αρκετές εσωτερικές και εξωτερικές διαδικασίες. Σε μένα συνήθως την πρώτη εικόνα την αντιλαμβάνεται το μυαλό και έπειτα όταν φέρω την μηχανή μπροστά μου ,περιορίζοντας την εικόνα μέσα στο σκόπευτρο, αναλαμβάνει δουλειά το μάτι που επιλέγει την αισθητική του κάδρου. το κλικ τώρα είναι θέμα αποφασιστικής στιγμής ενστίκτου και τύχης. Όσο για τα τεχνικά θέματα των ρυθμίσεων προσπαθώ να μην με απασχολούν καθόλου κατά την διάρκεια της λήψηςΔείτε φωτογραφίες του :
Ευχαριστούμε πολύ τον Γιάννη Τσικουδάκη για την παραχώρηση συνέντευξης στην Νότα Γυδάκου και το lamogue.com
No comments:
Post a Comment